مقایسه زمان‌بندی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ثبات‌دهنده کتف در سطوح حرکتی آبداکشن، فلکشن و اسکپشن بازو در مردان دارای ناهنجاری سندروم متقاطع فوقانی و سالم

چکیده

مقدمه و هدف: سندروم متقاطع یک الگوی ناکارآمد وضعیتی برای توصیف عضلات کمربند شانه‌ای یا ناحیه سینه‌ای- گردنی بدن است. در نتیجه، پژوهش حاضر با هدف مقایسه زمان‌بندی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ثبات‌دهنده کتف در سطوح حرکتی آبداکشن، فلکشن و اسکپشن بازو در مردان دارای ناهنجاری سندروم متقاطع فوقانی و سالم انجام شد.

روش‌شناسی: این پژوهش علّی- مقایسه‌ای بود. جامعه پژوهش حاضر شامل دانشجویان پسر غیرورزشکار 18 تا 28 سال دانشگاه تهران بودند. نمونه این مطالعه شامل 44 نفر در دو گروه مردان دارای ناهنجاری سندروم متقاطع فوقانی و سالم (هر گروه 22 نفر) بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهایی مانند ترازو، قد سنج، صفحه شطرنجی، خط‌کش منعطف، اسکولیومتر، دوربین دیجیتال و سه پایه، مترونوم، دستگاه الکترومایوگرافی و الکترود برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. پس از جلسه ارزیابی ابتدایی و غربالگری، ارزیابی‌های الکترومایوگرافی با استفاده از دستگاه 16 کاناله مدل ME6000 ساخت کمپانی مگا الکترونیک انجام شد. برای تحلیل داده‌های پژوهش حاضر از آزمون تی مستقل در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که بین مردان دارای ناهنجاری سندروم متقاطع فوقانی و سالم از نظر سن، قد و وزن تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>)، اما بین آنها از نظر سر به جلو، شانه به جلو و هایپرکایفوزیس پشتی تفاوت معناداری وجود داشت (001/0P<). همچنین، زمان‌بندی فعالیت عضلات ذوزنقه میانی و تحتانی مردان دارای ناهنجاری سندروم متقاطع فوقانی نسبت به افراد سالم در هر سه سطح حرکتی آبداکشن، فلکشن و اسکپشن تأخیر داشت (05/0P<)، اما بین آنها از نظر زمان‌بندی فعالیت عضله ذوزنقه فوقانی و عضله دنده‌ای قدامی در هر سه سطح حرکتی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای تسریع فعالیت عضلات ذوزنقه میانی و تحتانی مردان دارای ناهنجاری سندروم متقاطع فوقانی در هر سه سطح حرکتی آبداکشن، فلکشن و اسکپشن نیاز به استفاده از حرکات اصلاحی ورزشی است.