اثربخشی آموزش زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده در زنان آسیب‌دیده از خیانت

چکیده

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده در زنان آسیب‌دیده از خیانت انجام شد.

روش‌شناسی: پژوهش از حیث هدف از نوع کاربردی و از حیث روش یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان آسیب دیده از خیانت و با تجربه خیانت زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیک‌های‌ خدمات روانشناختی‌ منطقه 1 شهر تهران بود. با روش نمونه گیری خوشه‌ای از بین 16 مرکز مشاوره و کلینیک‌های‌ خدمات روانشناختی‌ 3 مرکز انتخاب شدند و از هر مرکز با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 10 نفر با تجربه خیانت به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت انتساب تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش وکنترل در هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات مقیاس ناگویی خلقی تیلور، بگبی و پارکر(1994) و پرسشنامه استرس ادارک شده کوهن و همکاران در (1983) بود. طرح زوج درمانی هیجان مدار(فرهودی منش،1404) به مدت دو ماه طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هفته‌ای یک جلسه)، برای گروه آزمایش اجرا شد. این طرح آموزشی-درمانی مبتنی بر پروتکل‌های زوج درمانی مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار (جانسون، ٢٠١٢) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمون كواریانس تک متغیره و كواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 27 انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده در زنان آسیب‌دیده از خیانت اثر بخش است (01/0>P).

نتیجه‌گیری: زوج درمانگران می‌توانند برای حل مشکلات مربوط به ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده زنان آسیب دیده از خیانت از این رویکرد استفاده نمایند.