مقایسه اثربخشی درمان راه‌حل‌محور و درمان هیجان‌مدار بر تنظیم هیجانی در زنان خیانت‌دیده

چکیده

مقدمه و هدف: زنان خیانت‌دیده از روابط فرازناشویی در تنظیم هیجانی با مشکل‌ها و دشواری‌هایی مواجه هستند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان راه‌حل‌محور و درمان هیجان‌مدار بر تنظیم هیجانی در زنان خیانت‌دیده بود.

روش‌شناسی: این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر زنان خیانت‌دیده از همسر مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر قائمشهر در سال 1402 بودند که 45 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی با کمک قرعه‌کشی در سه گروه 15 نفری جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، 8 جلسه 120 دقیقه‌ای درمان راه‌حل‌محور بر اساس پروتکل سیف‌الهی نصرآبادی و همکاران (1398) و گروه آزمایش دوم، 10 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان هیجان‌مدار بر اساس پروتکل گرینبرگ و جانسون (1988) دریافت کردند و گروه گواه در لیست انتظار برای آموزش ماند. داده‌ها با پرسشنامه خیانت (ینیسری و کوکدمیر، 2006) و پرسشنامه تنظیم هیجانی (گراس و جان، 2003) گردآوری و با روش‌های تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS-22 تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو روش درمان راه‌حل‌محور و درمان هیجان‌مدار در مقایسه با گروه گواه باعث افزایش تنظیم هیجانی در زنان خیانت‌دیده شدند (001/0P<). همچنین، اثربخشی درمان راه‌حل‌محور در مقایسه با درمان هیجان‌مدار در افزایش تنظیم هیجانی در زنان خیانت‌دیده بیشتر بود (001/0P<).

نتیجه‌گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر، مشاوران و درمانگران می‌توانند از روش درمان راه‌حل‌محور در کنار سایر روش‌های درمانی جهت بهبود تنظیم هیجانی در گروه‌های آسیب‌پذیر به‌ویژه زنان خیانت‌دیده استفاده نمایند.