اثربخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری بر تعارض والد-فرزند و طرد همسالان در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی

چکیده

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی درمانی شناختی – رفتاری بر تعارض والد – فرزند و طرد همسالان در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (نیمه آزمایشی) و کاربردی می­باشد که با طرح پژوهشی پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی شهر ساری در سال 1403 می‌باشد. نمونه پژوهش به تعداد 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جای گذاری شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارض با والدین فاین، جی مورلند و اندرشوبل (1983) و آزمون طرد همسالان طهماسیان (۱۳۸۴) به همراه پروتکل مداخله بازی درمانی شناختی-رفتاری شهریار دوست (1394) بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و استنباطی با شامل آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) استفاده شد و کلیه عملیات آماری بوسیله نرم افزار 27 SPSS انجام شد. یافته­های تحقیق نشان داد که بازی درمانی شناختی-رفتاری بر تعارض والد-فرزند در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی مؤثر است. همچنین تأثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری بر طرد همسالان در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی تأیید شد. در نهایت نتایج نشان داد که بازی درمانی شناختی-رفتاری بر تعارض والد-فرزند و طرد همسالان در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی مؤثر است.